He is a villain by the devil’s law

He is a hustler
He's no good at all
He is a loser, he’s a bum
He lies, he bluffs
He's unreliable
He is a sucker with a gun

Jason Wayne

 Urodził się w 1985 roku; Rodziców nie zna; 

Wychowany z bratem w domu dziecka;

Na co dzień dostawca pizzy;

Przestępca;

'Wszystkie dzieci nasze są...'  Otóż nie. Bo są dzieci niczyje. Takie, których nikt nie zabiera do domu na święta ani na wakacje. Takie, którym nikt nie przynosi prezentów urodzinowych a nawet nie składa życzeń. Nikt z rodziny oczywiście, bo w takich przypadkach nie zawodzą przyjaciele. Zwłaszcza tacy, jakich miał Jason. Wychował się w domu dziecka i to chyba był klucz do zażyłości między nimi. Byli w podobnej sytuacji, nie mieli na świecie nikogo, poz sobą. Tworzyli więc jedną wielką rodzinę, w której nie liczyło się kto cię urodził, dlaczego oddał. O ile Charles pamięta swoich rodziców, bo był nieco starszy, to już Jason nie miał tego szczęścia, albo raczej pecha, bo gdyby rodziców pamiętał, to wciąż miałby przed oczami obrazy libacji i imprez suto zakrapianych alkoholem. Może gdzieś na ciele zaplątałaby mu się blizna po wściekłości ojca, albo coś gorszego. Nie zawsze osoby które przywołują nas na świat są odpowiednie do tego, by być rodzicami. Tak to jest, kiedy woli się przeznaczyć pieniądze na piwo zamiast zabezpieczenie. Dzieciaki niczemu winne, bo przecież na świat się nie prosiły, cierpią za nieswoje winy, nosząc w sobie geny degeneratów społecznych i właściwie po części skazane są na ich los. Bo przecież nikt nie posyłał ich do elitarnych szkół, nikt nie pilnował stopni, nie motywował, nie chwalił. O wszystko walczyli sami, przez co jednak są wyjątkowo zahartowani i mocni duchem.

Przyjaźnie zawarte w sierocińcu są mocne i trwałe, nierozerwalne chyba. Rodziny się nie wybiera? No to spójrz na tą grupę. Tak nikt nie znalazł się przypadkowo. Jason nigdy nie garnął się do nauki, zawsze imał się jakichś dorywczych zajęć, nie potrafił ogarnąć swojego życia tak jak Charles, pracować i uczyć się, studiować. Na początku bił się, brał udział w nielegalnych walkach, czasami brał zlecenia na pobicie czy zastraszenie kogoś. Kiedy w końcu udało mu się kupić auto zaczął wariować, co zaniosło go na nielegalne wyścigi. Miał do tego smykałkę, trzeba przyznać i to właśnie dzięki temu może przysłużyć się podczas akcji. Nie boi się docisnąć pedału gazu, nie cofnie się przed niczym. Ma to do siebie, że potrafi opanować stres, kłamać prosto w oczy i nie mrugnąć przy tym ani nie zawahać się nawet przez sekundę. Szczery jest tylko dla przyjaciół a w szczególności dla brata, który od zawsze był dla niego wzorem do naśladowania, autorytetem, kimś w rodzaju guru. Jest przekonany, że nigdy nie będzie w stanie mu dorównać. Bez wahania oddałby za niego życie, gdyby była taka potrzeba potrafiłby wziąć całą winę na siebie, żeby tylko Charles nie miał żadnych problemów. Jednocześnie dość dziwnie czuje się przy jego żonie, która zawsze była dla niego przyjaźnie nastawiona, martwiła się, troszczyła, była opiekuńcza, czego Jason do tej pory nie zaznał, przynajmniej w taki sposób. To jest jednak tylko w nim, ukryte głęboko. Nigdy nie zrobiłby niczego, co mogłoby zaszkodzić jego bratu. Bystry chłopak, trochę jednak leniwy. Bywa niepunktualny chociaż nigdy nie zawalił żadnej akcji. Jest też wybiórczo głuchy, nie słyszy takich zwrotów jak 'wynieś śmieci, posprzątaj'. Uważa się za niezwykle zdrową osobę, nie cierpi lekarzy i zaciągnięcie go do przychodni graniczy z cudem, żeby nie powiedzieć, że jest po prostu niemożliwe. W szpitalu leżał raz, jako młody chłopak, ze złamaną ręką. Ma doskonały wzrok, żadnej wady. Jest bardzo sprawny fizycznie, wysportowany i dobrze zbudowany. Nie należy do chuderlaków. Ma metr osiemdziesiąt pare centymetrów wzrostu a do tego odpowiednią wagę. Charakterystyczne są u niego szerokie i umięśnione ramiona a także duża ilość tatuaży. Nie jest za dobry w kochaniu czy okazywaniu uczuć. Ta sfera zawsze w jakiś sposób go przerażała i przewyższała. O ile w trakcie akcji nigdy nie waha się ryzykować to w sferze uczuć jest dość bezbronną osobą. Jakakolwiek czułość onieśmiela go, zawstydza, sprawia, że chce się wycofać co często jest błędnie odbierane przez osoby płci przeciwnej. Kilka razy próbował być w związku, jednak nigdy mu się to tak na prawdę nie udawało. Zawsze uciekał zanim coś rozpoczęło się na dobre. O ile Charles poradził sobie z tym syndromem sieroty to Jasonowi idzie z tym gorzej. Istnieje jeszcze szansa, że nie poznał jeszcze odpowiedniej osoby, która będzie potrafiła do niego dotrzeć i otworzyć go.

[Jestem na tygodniu, głównie wieczorami (chyba, że mam wolne). W weekendy raczej do popołudnia, czasami wcale, wieczorami raczej mnie nie spotkacie ;)