I fell in love with the city.

Cesar Perrault

23 sierpnia 1973

Bordeaux – Paris - NYC

koneser pięknych kobiet i drogiego wina, reżyser programów telewizyjnych, pies na baby

Cesar wiedzie cudowne życie i jest święcie przekonany, że na świecie żyje kilka milionów ludzi, którzy oddaliby wszystko, żeby żyć tak jak on. Cesar od zawsze robił to co chciał, zadawał się z tymi ludźmi z którymi chciał i mówił to co chciał. Co prawda miał przez to problemy w szkole, ale kto by się tym przejmował? On generalnie przejmuje się niewielką ilością rzeczy. Miał mnóstwo pomysłów, miał starą gitarę ojca i bogatych rodziców, którzy mogli fundować mu wszystko co sobie wymarzył. Ale wiele mu do szczęścia nie było trzeba, więc zadowalał się tym, że nie truli mu nad głową i mógł spokojnie szlajać się po okolicy. Do Paryża przyjechał w dniu swoich czwartych urodzin i już wtedy wiedział, że nigdy się stąd nie wyprowadzi. Zajmował apartament z widokiem na Wieżę Eiffla i codziennie jadał śniadania na balkonie, napawając się widokiem budzącego się do życia miasta. Cesar pracował w największym w Paryżu wydawnictwie literackim i był specem od zgniatania marzeń młodym pisarzom. To właśnie do niego trafiały wszystkie maszynopisy, których autorzy twierdzili, że napisali hit na miarę swoich czasów. Cesar już po pierwszej stronie był w stanie stwierdzić, czy książka się sprzeda czy nie, dlatego pewnie był jednym z najbardziej znienawidzonych ludzi w całej Francji. Cóż, on tylko dzielnie wykonywał swoją pracę. Później przeszedł do telewizji. Trochę dzięki znajomościom, bo znał ówczesnego dyrektora jednej z największych paryskich telewizji. Zajął się tam reżyserowałem różnorakich programów telewizyjnych. To samo robi w Stanach, do których przeniósł się prawie pięć lat temu. Po pracy lubi skoczyć na siłownię i na obiad do centrum, bo jak na przykładnego francuza przystało, nie zaprząta sobie głowy gotowaniem w domu. Co prawda najlepsza kuchnia na świecie jest właśnie we Francji, ale ta nowojorska też nie jest zła więc Cesar codziennie korzysta z dobrodziejstwa najlepszych kucharzy świata. Po obiedzie, w zależności od tego na co akurat ma ochotę, idzie d kina albo do klubu, z którego nigdy nie wraca sam. Trzeba przyznać, że jest wielbicielem kobiet i on po prostu nie może przejść obojętnie obok przepięknej dziewczyny, która spogląda na niego spod mocno wytuszowanych rzęs.

Cesar ma w dupie sporo rzeczy. Ma w dupie rachunki, których płatnościami zajmuje się wynajęty przez niego koleś zaraz po studiach. Ma w dupie to, że niektórzy uważają, że powinien się w końcu ustatkować. Niby po co? Ma czterdzieści lat, pieniądze i jest szczęśliwym człowiekiem, który absolutnie nie boi się jutra. Za dzwonek telefonu służy mu Marsylianka, a na śniadania jada zawsze croissanty, ot kwestia przyzwyczajenia. A przyzwyczajeń ma sporo. Od dobrych dwudziestu lat używa tych samych perfum, goli się brzytwą i dotąd nie kupił ani jednego garnituru w sklepie, wszystkie ma szyte na miarę przez poczciwego krawca, do którego jedzie się dobre dwie godziny. Cesar kocha swoje życie, może godzinami patrzeć na Nowy Jork i obecnie nie wyobraża sobie życie w innym miejscu. Kocha też swojego syna, który jest owocem jedynego długiego związku, który kiedykolwiek w życiu miał okazję przeżyć. Gabriel ma prawie dwadzieścia lat i żyje już swoim życiem, choć nie przeszkadza mu to wpadać raz na jakiś czas do ojca z wizytą. Cesar jest kawalarzem, uwielbia ludziom robić dowcipy i stara się, żeby w jego miejscu pracy zawsze panowała świetna atmosfera. Ma gest, lubi zapraszać przyjaciół na wystawne kolacje, lubi kupować drogie wina, lubi obdarowywać kobiety prezentami. Jest spontaniczny, więc lepiej nie rzucać w jego towarzystwie pomysłów związanych z nocnymi wypadami do Las Vegas. Nie ma problemu, choćby zaraz. Cesar nie robi problemów, nie lubi kłótni, nie rozumie niedopowiedzeń. Cesar jest po prostu szczęśliwym człowiekiem.

---

Jest i Cesar

Zapraszamy :)