nie da się żyć z zamkniętymi oczami

Leoreth Angela Hudson

lat 18 | uczennica | alkoholiczka | czwórka w skali Kinsey'a

      Jeżeli lubisz opowieści o bogatych, popularnych dzieciakach, gdzie wszystko kończy się ‘Happy Endem’, od razu możesz porzucić tę historię. Nie jest ona bowiem ani szczęśliwa, ani kolorowa, a tym bardziej nie kończy się ‘Happy Endem’. Prędzej ‘Happy Wkrętem’, gdyż życie panienki Hudson od urodzenia było niczym innym, a czyimś chorym i mało śmiesznym żartem. Nie, nie mówię tutaj o Bogu, gdyż Leoreth od wielu lat, a raczej od zawsze była ateistką. Cofnijmy się jednak te osiemnaście lat wstecz, kiedy to świat ujrzała krucha, rozwrzeszczana dziewczynka. Trzecie dziecko, a jednocześnie druga córka Katherine oraz John'a.  Było to pochmurne, deszczowe popołudnie dokładnie trzynastego maja tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego piątego roku. Aż dziwne, że dziewczynka urodziła się zdrowa, gdyż jej matka niemal przez całą ciążę piła alkohol. Przynajmniej przestała ćpać, tyle dobrego. Jednak nikt się nie zdziwił, że wróciła do nałogu niemal od razu po porodzie. A Leo zamiast żywić się mlekiem matki, jak powinno każde dziecko, była dokarmiana najpierw przez pielęgniarki, a później przez babkę i starsze rodzeństwo, przez co miała naprawdę słabą odporność. Nic dziwnego, że w dzieciństwie bardzo często chorowała i kilkakrotnie leżała w szpitalu na zapalenie płuc. Do tej pory dość często choruje, przez co rzadko kiedy wychodzi z domu, co jest przyczyną jej chorobliwie bladej skóry.

      Przełomowym wydarzeniem w rodzinie Hudson była niewątpliwie śmierć Katherine. Leo miała wtedy zaledwie dziesięć lat. To ona znalazła martwą matkę, która leżała w swoim łóżku, a obok niej walało się puste opakowanie po tabletkach nasennych, które były przyczyną zgonu. Owszem, załamała się. I myślała, że gorzej już być nie może, ale myliła się. Ojciec zaczął ją bić. Jako najmłodsza, Leoreth nie miała siły się bronić, więc codziennie do szkoły przychodziła pobita. Dopóki szkoła nie zgłosiła tego policji, a jej ojciec nie został zamknięty w więzieniu. Wtedy dziewczyna wraz z pełnoletnim już rodzeństwem zamieszkała u babki. Dopiero wtedy jej życie przestało przypominać piekło. Mimo to, nic nie uchroniło ją od popadnięcia w ten sam nałóg co rodziców. Zaczęło się od znajomości z kilkoma osobami z pewnej imprezy. Najpierw najpierw alkohol, później papierosy. Wszystko miało miejsce, gdy Leo miała dopiero czternaście  lat. A z roku na rok było coraz gorzej.

     Na charakter Leo niewątpliwie miało wpływ otocznie. Wychowując się w niewielkim mieszkaniu wraz z dwójką starszego rodzeństwa i rodzicami alkoholikami, wiadomo, że nie mogło wyrosnąć z niej grzeczne dziecko. Choć na początku wydawało się, że będzie zupełnie inna od zdemoralizowanego rodzeństwa, niestety tak się nie stało. Szczególnie kiedy zmarła jej matka. Zamknęła się w sobie, zaczęła być nieufna wobec innych, a szczególnie mężczyzn, nie dopuszczała do siebie nawet rodzeństwa. Owszem, miała znajomych, z którymi spędzała czas, aczkolwiek zawsze była na uboczu. Wolała wtopić się w tłum, być niewidzialna, zupełnie jak duch. Jednak z czasem straciła również znajomych. W końcu jest uważana za kogoś z marginesu społecznego. I choć udaje, że ma w dupie zdanie innych, jest wręcz przeciwnie. Każde wyzwisko, każdy żart na jej temat niesamowicie ją krzywdzi. Nic dziwnego, że niemal codziennie chodzi cała zapłakana, a podczas przerw zamyka się w damskiej toalecie. Przez co oczywiście inni uważają ją za słabą, za dziewczynę, którą można łatwo zmanipulować. Ale to nie jest prawda. Leoreth nie lubi jak ktoś jej rozkazuje i ktoś za nią decyduje. Jest osobą upartą, która zawsze wykłóca się o swoje. Aczkolwiek nie jest osobą ambitną, o nie. Zbyt leniwa, nieodpowiedzialna i niemal zawsze pod wpływem alkoholu, nie usiądzie ci grzecznie przy biurku inie odrobi posłusznie lekcji. Zupełnie nie zwraca uwagi na swoje oceny, ani frekwencję. Często wagaruje, uciekając z ostatnich lekcji lub w ogóle nie pokazuje się w szkole. Nigdy się nie starała i wciąż się nie stara uchodzić w szkole za grzeczną, poukładaną nastolatkę z ciężką sytuacją rodzinną. Właśnie dlatego często ląduje u dyrektora i szkolnego psychologa. Z tego całego opisu można wywnioskować, że dziewczyna jest osobą naprawdę ponurą. Owszem, na pierwszy rzut oka właśnie na taką wygląda. Ale naprawdę Leo jest całkiem wesołą osóbką. Tylko co z tego, skoro nikt nie chce jej poznać? Wszyscy omijają ją szerokim łukiem, jakby była trędowata. A przecież to taka sympatyczna, miła, acz nieco szalona istotka,która tylko czeka, aż ktoś jej zaufa i sama będzie mogła komuś zaufać.

 

SZNURKI

(w budowie)

WSPOMNIENIA

(w budowie)

Mordka wzięta z tumblr.com, cytat od Cassandry Clare.